ดินแบ่งได้หลายวิธี ดินมีความซับซ้อนมาก และเรามักจะทำให้ง่ายขึ้นด้วยการจำแนกประเภท การจำแนกประเภทที่พบบ่อยที่สุดคือ “ทราย” “ดินเหนียว” “ดินร่วน” ไตรโคเดอร์มา การจำแนกประเภทนี้ช่วยให้คาดการณ์การระบายน้ำ ความพร้อมของสารอาหารและความต้องการ และแก้ไขแผน ดินปนทรายมักจะมีสารอาหารต่ำและระบายออกและแห้งเร็วมาก ดินเหนียวเป็นวัสดุคอลลอยด์ที่แน่นซึ่งมีปัญหาไตรโคเดอร์มา ในการระบายน้ำ

แต่มีสารอาหารจำนวนมากที่พืชเข้าถึงได้ยาก ดินร่วนระบายน้ำได้ดี รักษาความชื้น ไตรโคเดอร์มา และมีธาตุอาหารเพียงพอสำหรับการเจริญเติบโตของพืช อีกวิธีหนึ่งในการจำแนกดินคือค่า pH ไตรโคเดอร์มา การวัดความเป็นกรดหรือด่างเรียกว่า pH ดินมักจะมีช่วง pH ต่างๆ ค่า pH ในอุดมคติสำหรับสภาพการปลูกนั้นใกล้เคียงกับค่ากลางหรือใกล้เคียงกับ 7 ในบทความนี้เราจะแนะนำการจำแนกประเภทอื่น การจัดหมวดหมู่นี้โดยการแต่งหน้าของจุลินทรีย์

ผลกระทบต่อพืชและธาตุอาหารพืช ศักยภาพในการเป็นสารกำจัด

ความสำคัญของจุลชีพยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด และกำลังมีการศึกษากันอย่างยาวนาน เนื่องจากผู้คนเริ่มตระหนักถึงความเชื่อมโยงระหว่างจุลินทรีย์กับโครงสร้างของดิน ไตรโคเดอร์มา ความพร้อมของสารอาหาร และโรคพืชผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตรทั่วโลกกำลังศึกษาจุลินทรีย์ ผลกระทบต่อพืชและธาตุอาหารพืชไตรโคเดอร์มา ศักยภาพในการเป็นสารกำจัดศัตรูพืช และอิทธิพลที่มีต่อโครงสร้างของดิน งานวิจัยนี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการใช้จุลินทรีย์สายพันธุ์เดียวด้วยการเพาะเชื้อเพียงครั้งเดียว ผลลัพธ์ได้หลากหลายอย่างดีที่สุด การใช้งานเพื่อป้องกันโรคส่วนใหญ่เนื่องจากยาฆ่าแมลงมีอายุสั้น

ดูเหมือนว่าในขณะที่จุลินทรีย์กำลังจะควบคุมการเติบโตของเชื้อโรคบางชนิดไตรโคเดอร์มา มันจะช้าลงและไม่สามารถเอาชนะเชื้อโรคนั้นได้อย่างเต็มที่ มีการทดสอบพืชหลายครั้งเพื่อควบคุมปัญหาเชื้อราและไตรโคเดอร์มา หรือป้องกันแมลงศัตรูพืช ผลลัพธ์ที่หลากหลายเหล่านี้ได้นำนักวิทยาศาสตร์ให้ค้นหาจุลินทรีย์สายพันธุ์ที่ “แข็งแกร่งกว่า” หรือดัดแปลงพันธุกรรมเพื่อ “สร้าง” ให้พวกมันทำในสิ่งที่ต้องการ ผลลัพธ์ยังดูสับสนงานวิจัยที่พบบ่อยที่สุดเกี่ยวกับหัวเชื้อจุลินทรีย์

เนื่องจากงานวิจัยส่วนใหญ่เกี่ยวกับพืชผลทางอาหาร การวิจัยจึงทำโดยใช้

เริ่มต้นด้วยจุลินทรีย์สายพันธุ์เดียว เช่นแลคโตบาซิลลัส คาเซอิเพื่อดูว่าหัวเชื้อสามารถทำอะไรได้บ้างเพื่อควบคุมเชื้อราที่ทำให้เกิดโรค เช่นฟิวซาเรียม เอสพีพีเนื่องจากงานวิจัยไตรโคเดอร์มาผงส่วนใหญ่เกี่ยวกับพืชผลทางอาหาร การวิจัยจึงทำโดยใช้จุลินทรีย์ที่ไม่ก่อให้เกิดโรค พบในดินไตรโคเดอร์มา และมักเป็นจุลินทรีย์ที่พบในลำไส้ของมนุษย์ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์เริ่มมองหาเชื้อจุลินทรีย์ที่ผสมกันของแบคทีเรีย

กรดแลคติกหลายสายพันธุ์ จากผลลัพธ์ที่ดีกว่า ไตรโคเดอร์มา พวกเขาพิจารณาการรวมจุลินทรีย์จากสกุลต่างๆ ในปี 1970 ศาสตราจารย์จากโอะกินะวะ ประเทศญี่ปุ่น ดร.เทรุโอะ ฮิกะไตรโคเดอร์มา ได้พัฒนาแนวคิดในการเพิ่มการใช้จุลินทรีย์หลายสายพันธุ์ เพื่อรักษาจำนวนจุลินทรีย์ที่เป็นประโยชน์ในสภาพแวดล้อม ในช่วงต้นทศวรรษ 1970 เขาได้ทำงานร่วมกับจุลินทรีย์มากถึง 200 สายพันธุ์ในส่วนผสมที่หลากหลาย ในช่วงต้นปี 1980′